اَڱَڻ آئيَا جَان, تہ سَرتيُون مُون سُکَ ٿِئا

اَمُلَ پرينءَ مَٿَان, ٻُرڪيَو ٻيَنِ ڏِيان.

سُرُ سَامُونڊي

:ڏکين لفظن جون معنائون

اَڱَڻ = گهر جو آڳنڌ, ٿَلَهو

جَان = جيئن, جيئن ئي

سُکَ = راحت، آرام، آنند، ڪلياڻ، قرار

اَمُلَ = املهہ ماڻڪ, هيرا لال جواهر, بي بھا, لاثاني, جنھن جو ڪو مثال ئي نہ هجي.

پرين = محبوب

ٻُرِڪيو = گَهورَي, قربان ڪري, صدقو ڪري، نڇاور ڪيان

~ او سرتيون منھنجا محبوب اڱڻ آيا آهن سو مون لاءِ خوشيون موٽي آيون آهن.

~ پنھنجي بيمثل محبوب مٿان هيرا لال جواهر ۽ سر ساھ گهوري ڇڏيان.

اڳئين دور ۾ سنڌ وطن جا واپاري درياھ ۽ سمنڊ ذريعي هتي تيار ٿيندڙ مال جا ٻيڙا ۽ جهاز ڀرائي ٻاهرين ملڪن سان واپار ڪندا هئا.

وري اتان جون تيار ٿيندڙ شيون خريد ڪري پنھنجي ملڪ ۾ اچي وڪڻندا هئا.

سو واپسيءَ ۾ کين سالَ لڳي ويندا هئا.

هن بيت ۾ هڪ وڻجاريءَ جو محبوب پرڏيھ مان واپس موٽي آيو آهي سو ڪپڙن ۾ نہ ٿي ماپي. خوشيءَ ۾ جهمريون ٿي پائي ۽ جمالا ٿي ڳائي.

سندس دل تہ چئي ٿي هيرا موتي لال گلابن جون پتيون پيسا ۽ سر ساھ محبوب مٿان نڇاور ڪيان. هو سالن پڄاڻان جو اڱڻ آيو آهي.