اَڄُ پڻُ وَايُون ڪَنِ، وَڻجَارَا وَڃَڻَ جِيون

هَلَڻَ هَارَا سُپَرين, رُئَان تَان نَہ رَهَنِ

آئُون جَهليندي ڪَيترَو؟, آيَلِ سَامُونڊيُنِ

پَڳَھَ ڇَوڙَي جَنِ , وِڌا ٻَيڙَا ٻَارِ ۾.

سُرُ سَامُونڊي

:ڏکين لفظن جون معنائون

وَايُون = ڳالهيون, صلاحون, سس پس

وَڻجَارَا = سمنڊ رستي واپار ڪندڙ ۽ پورهيت

هَلَڻَ هَارَا = وڃڻ وارا,وڃڻ لاءِ تيار ٿيو بيٺا آهن, بس اجهو ٿا وڃن

سَامُونڊيُن = سمنڊ ۾ سفر ڪندڙ

پَڳَھَ = ٻيڙيءَ کي ٻڌڻ جا رسا

ٻَارِ ۾ = تار پاڻيءَ ۾, وچ سير ۾, سمنڊ ۾

~ اڄ وڻجارا وري سفر تي وڃڻ لاءِ پاڻ ۾ ڳالهيون پيا ڪن.

~ اجهو بس هاڻي وڃڻ وارا آهن, منھنجي روئڻ سان بہ نٿا رهن.

~ او منھنجي جيجل ماءُ، مان ڀلا کين ڪيترو جهلينديس.

~ هاڻي ته هنن رسا بہ ڇوڙي ڇڏيا آهن ۽ سندن ٻيڙا تہ وچ سير ۾ پھتا آهن.

مال سان ٻيڙا ڀرجي ويا هن ۽ هاڻي وڻجارا پاڻ ۾ پرڏيھ رواني ٿيڻ لاءِ ڳالهيون پيا ڪن.

هڪ وڻجارَي جي وني بندر تي موجود آهي ۽ هي منظر اکين سان ڏسي پنهنجي ماءُ سان شڪايت ڪندي

روئي چئي ٿي؛

جيجل امان ڏس نہ کيس منھنجيون لڙڪن لارون بہ روڪي نه سگهيون. جيڪر ڪا گهڙي ترسي پوي ها تہ مان پنهنجي سڪ لاهيان ها.

او امان تون جهلينس ڇو نہ ٿي. هو هاڻي ٻيڙن جا رسا ڇوڙي وڃي وچ سير ۾ پھتا آهن